در روز بیش از 8 ساعت اجازه کار کردن ندارید.
استثنائاتی وجود دارد که در آنها شما الی حداکثر 10 ساعت در روز اجازه کار کردن دارید.
البته در طی مدت 6 ماه شما مجاز نیستید از ساعت کاری روزانه 8 ساعت بطور اوسط عبور کنید. مجاز نیستید در یک هفته بیشتر از 48 ساعت کار کنید (حداکثر ساعت کاری). حتی در صورتی که شما دارای چند وظیفه هستید، ساعات کاری شما نباید در مجموع بیش از 48 ساعت باشند.
بین روزهای کاری شما باید یک زمان استراحت 11 ساعته باشد (که در این ساعتها شما نباید کار کنید). در صورتی که در خدمات شیفتی مصروف کار هستید، باید به این موضوع توجه کنید که زمان استراحت را مراعات نمایید. در صورتی که در بخش نرسینگ و مراقبت، زراعت، خدمات پذیرایی و تهیه غذا/ هوتل یا کمپنیهای ترانسپورتی کار میکنید، زمان استراحت بین ساعات کاری شما ممکن است کوتاه تر باشد. کسری زمان استراحت باید همیشه جبران شود.
ساعت کاری شما در قرارداد کار شما تعیین شده است. در آنجا درج شده است که آیا میتوانید اضافه کاری کنید و چند ساعت میتوانید اضافه کاری داشته باشید. البته ممکن است این اطلاع رسانی در قرارداد تعرفه یا در توافقات مربوط به کمپنی نیز درج شده باشد. در صورتی که نمیدانید اضافه کاریهای شما به کدام صورت تنظیم شده است، باید با کارفرمای خودتان صحبت کنید.
باید بدانید که آیا به خاطر اضافه کاریها به شما پولی پرداخت میشود یا این زمان به عنوان وقت فارغ برای شما در نظر گرفته میشود: بطور مثال 2 ساعت اضافه کاری میکنید و در بدل آن اجازه دارید در یک روز دیگر 2 ساعت زودتر بروید (جبران از طریق وقت فارغ). همچنان ممکن است توافق شود که معاش ساعات اضافه کاری به شما پرداخت شود. کارفرمای شما مجاز نیست به همین آسانی به شما دستور اضافه کاری بدهد – ساعات کاری و اضافه کاریهای شما بصورت قانونی تعیین شده است. او باید به قانون پایبند بماند.
برای مستند سازی ساعت کاری شما این مهم است که شما ساعات کاری خود را بصورت دقیق یادداشت نمایید. در آن صورت میتوانید اثبات کنید که چند مدت کار کردهاید.