سه شرط وجود دارد که در وقت فسخ یک قرارداد باید محقق شود (این معیارها برای کارمندان و کارفرمایان صدق میکنند):
فسخ قرارداد همیشه باید بصورت کتبی باشد: فسخ قرارداد شفاهی یا از طریق پیام کتبی (پیام/ واتساپ) یا ارسال شده بصورت ایمیل لازم الاجرا نیست.
فسخ قرارداد تنها در صورتی معتبر است که فورم و قالب یک مکتوب امضا شده را داشته باشد.
ضمن این فسخ قرارداد تنها در صورتی اعتبار دارد که به دست شخصی که قراردادش فسخ شده است، رسیده باشد. فسخ قرارداد باید در صندوق نامه به دست شما رسیده باشد یا بصورت حضوری به شما تسلیم داده شود. طرفی که فسخ قرارداد را ارسال میکند، باید بعدا بتواند اثبات کند که فسخ قرارداد به دست شخصی که قراردادش فسخ شده است، رسیده است. لطفا متوجه باشید: این موضوع بسیار مهم است که کارفرما همیشه آدرس فعلی شما برای اطلاع رسانی (آدرس محل سکونت) را داشته باشد.
فقط زمانی که شما مرسوله پستی کارفرما را عاجل دریافت کنید، میتوانید به موقع به آن عکسالعمل نشان دهید.
در صورتی که در کمپنی یک شورای کمپنی وجود داشته باشد، اظهارات این شورا در مورد فسخ قرارداد باید قبلا شنیده شود. به همین دلیل از شورای کمپنی پرس و جو کنید. اگر شورای کمپنی هیچ اطلاعی از فسخ قرارداد نداشته باشد، فسخ لازم الاجرا نیست و شما میتوانید در مقابل آن مقاومت کنید. این کار فقط در صورتی اعتبار دارد که کارفرما قرارداد با شما را فسخ کند (شما را اخراج کند).
لطفا متوجه باشید: فسخ قرارداد فقط باید توسط طرفی که آن را اعلان میکند، امضا شود.
زمانی که شما یک مکتوب فسخ قرارداد دریافت میکنید، ضرور نیست آن
را امضا کنید!
ممکن است که لازم باشد شما یک تاییدیه دریافت را امضا کنید. البته باید یک سند دیگر باشد (که فقط تایید کند که شما فسخ قرارداد را دریافت کردهاید).
احتیاط! اگر کارفرمای شما بخواهد که شما یک فسخ قرارداد را امضا کنید، آن مکتوب احتمالا یک مکتوب فسخ قرارداد از طرف شما یا یک قرارداد فسخ است!
اگر این اسناد را امضا کنید،
مقاومت در مقابل فسخ قرارداد بعدا برای شما سخت خواهد شد.
اصولا قاعده بر این است: شما نباید هیچ چیز را عاجل امضا کنید. شما همیشه میتوانید درخواست نمایید که اجازه دهند متن را به فکر آرام در خانه بطور کامل بخوانید یا مشوره بگیرید.
